آویشن باغی با نام علمی Thymus vulgaris گیاهی خشبی ، چند ساله و ازخانواده نعناع می‌باشد. رشد اولیه این گیاه بسیار کند می باشد. در طول رویش به هوای گرم و نور کافی نیاز دارد. این گیاه خشکی دوست است و به سهولت قادر به تحمل خشکی و کم آبی می باشد. قسمت مورد استفاده ی آویشن سرشاخه های برگ دار هستند. بذر آویشن باغی بسیار ریز بوده ، هر ۱۰۰۰ عدد بذر آویشن کمتر از ۰٫۳۰ گرم وزن دارد.
محل های مناسب کشت :
مناطق معتدل و گرمسیری و سردسیر ایران می توان کشت نمود.
دمای مناسب:
دمای کاشت بذر و جوانه زنی ۲۰ تا ۲۵ درجه مناسب می باشد، بعد از رشد دماهای بالاتر را نیز تحمل می کند.
اندام تکثیری آویشن باغی:
نشاء ریشه لخت بهترین گزینه برای انتقال به مزرعه می باشد.
روش آبیاری :
تحت فشار / قطره ای / غرقابی
خاک مورد علاقه :
خاک لومی شنی / لومی رسی / خاک سبک. تقریبا در بیشتر خاک ها قابل کشت است.
روش کاشت آویشن باغی:
می توان به صورت جوی و پشته ای و مسطح کشت نمود.
تعداد نشا در هکتار :
70 هزار عدد مورد نیاز است.
در همه خاک ها و تمام مناطق قابل کشت است و بازار بسیار خوبی دارد.
گیاه آویشن باغی چندساله، گرمادوست، کم آب و کم توقع است و به دو صورت نشاء ریشه لخت و نشاء سینی کشت می شود. نشاء آویشن از ابتدای رشد ساقه تولید می کند و حساس به جابه جایی نیست. این نشاء در بهار و پاییز کشت می شود. به علت کوچکی بذر آویشن و عدم یکنواختی در پوشش مزرعه، تولید نشاء ریشه لخت در بستر گلخانه یا سینی های نشاء می‌تواند جایگزین مناسبی برای انتقال به موقع و کشت صحیح و دقیق گیاه در مزرعه در سطوح کم و حتی زیاد باشد.
در زمان انتقال، نشاء ها باید در ارتفاع ۷ تا ۱۰ سانتی متری، در مرحله ۱۲ تا ۱۴ برگی و دارای ریشه خوب باشند. نشاء آویشن نسبت به سایر گیاهان دارویی باید زودتر کشت شود چون نشاء آن دارای برگ ها و ساقه های ضعیف است و باید دیرتر به مزرعه انتقال داده شود. کشت نشاء ریشه لخت در زمین از سایر روش های دیگر کشت نشاء کم هزینه تر است. این روش معمولا در کشت گسترده به خصوص در گیاهان دارویی مانند آویشن باغی و صیفی جات بیشتر استفاده می شود.
کشت نشاء ریشه لخت را باید در روزهای ابری ابتدایی بهار و بعد از خطر سرمازدگی انجام و زمین قبل و پس از کاشت نشاء، بلافاصله آبیاری شود.